Gisteren weer op mijn werk geweest. Gelukkig gaat het steeds gemakkelijker en beter. Ik ben er nog lang niet. Rouwen, verwerken, snappen, begrijpen etc etc.
Het blijft maar in mijn hoofd zitten. Hoe kan het in godsnaam zo zijn dat iemand van 50 uit je leven wordt gerukt? Iemand die niets fout heeft gedaan, alleen maar geknokt om eindelijk gelukkig te kunnen zijn. Waarom moet ik weer gestraft worden omdat ik gelukkig ben?
Ik heb straks met een collega wat traantjes weg zitten pinken. 2 volwassen kerels die zich niet schamen om dat te doen. 2 volwassen kerels die zich afvragen waarom? Ik heb mijn waarom en hij heeft zijn waarom.
20 juli 2019 leerden we elkaar kennen.
23 november 2020 gingen we samenwonen.
1 juni 2021 trouwden we, de dag van ons leven.
9 augustus 2021 werd ze ziek, diagnose acute leukemie.
5 september overleed de liefde van mijn leven.
Ik koester dit moment: rond 1900 uur op die bewuste zondag kuste ik je hand en zei tot straks schatje ik kom terug.
Jij zei tot straks schatje ❤ dat waren je laatste woorden tegen mij 😥😥😥😥. Dit moment zal ik nooit vergeten ❤🙏.
3 maanden en 5 dagen mocht ons huwelijk duren. Ik ben er kapot van.
Als er echt een god zou zijn dan liet hij dit niet gebeuren.
Zo weer richting mijn werk, kijken hoe het vandaag gaat.
Reacties
Een reactie posten
Schrijf hier je reactie.....